Jego poetyckim wzorem jest Norwid

Robert Gontarz i urodził się 2 lipca 1993 roku. Mieszka w powiecie działdowskim, gminie Rybno w małej miejscowości Tuczki. Z wykształcenia jest matematykiem i ekonomistą. Obecnie pracuje w spółce Energa - Operator w dziale zarządzania inwestycjami. W 2015 roku, na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, uzyskał tytuł licencjata z matematyki i ekonomii. Dwa lata później obronił tytuł magistra na Wydziale Matematyki i Informatyki na UMK w Toruniu.
- Podczas nauki szkolnej wielokrotnie byłem laureatem i finalistą konkursów i olimpiad przedmiotowych. Doskonale znam nasze parki krajobrazowe. W 2008 i 2009 wygrałem największy w tej tematyce konkurs w naszym kraju „Poznajemy Parki Krajobrazowe Polski”. Jako pierwszy w historii województwa warmińsko-mazurskiego, w 2012 roku, zostałem młodzieżowym Marszałkiem Sejmu - wspomina Robert Gontarz.

Robert pasjonuje się szachami, zgłębia techniki perswazji. Lubi słuchać muzyki klasycznej. Interesuje się sportem, ekologią, astronomią.
- Oczywiście w skład moich zainteresowań wchodzi również poezja. Pierwszy mój z nią był już w dzieciństwie, gdzie wiersze Brzechwy i Tuwima, do czasu, gdy nauczyłem się czytać, recytowali mi rodzice. Jednak faktyczne zainteresowanie poezją zaczęło się dopiero na studiach. Prawdopodobnie natłok liczb, wzorów i twierdzeń matematycznych domagał się równowagi ze sztuką. Więc pewnego wieczoru, przy szklance zielonej herbaty, z lecącą w tle muzyką Schuberta, napisałem swój pierwszy wiersz - wspomina młody poeta z Tuczek.
Jego ulubionym poetą, a dokładniej niedoścignionym wzorem w dziedzinie poezji, jest Kamil Cyprian Norwid. Poniżej przedstawiamy kilka utworów Roberta Gontarza. Więcej wierszy Roberta Gontarza na www.dzialdowo.wm.pl.

Bitwa nim się rozpoczęła, ta największa z średniowiecza,
Idąc przeciw Polsce, Litwie, będąc pewnym swego miecza,
Tej decyzji nie podjąłeś, tę decyzję popełniłeś,
Wielki Mistrzu, którym byłeś, Ulrichu von Jungingenie,
Ambicjami zaślepiony, Zakon dałeś na stracenie.

Prawie wszyscy już wiedzieli, że ta bitwa się odbędzie,
Oręż, pióro, dyplomacja, sojuszników kto zdobędzie?
Dopomóż nam o Maryjo, wygrać z każdym, wygrać wszędzie.

Gorąc Słońca, co Krzyżakom zbroję zmieniała w więzienie,
Rozstawionym sojusznikom lasu cień chwytał promienie.
Usłyszawszy rozkaz króla, Bogurodzica zabrzmiała,
Nagle cisza, nagle walka, niczym burza co zabrzmiała.
W tysiąc czterysta dziesiątym nie walczono tylko bronią,
Ale duszą, wiarą, wolą i mądrości tęgą skronią.
Losy starcia się mieszały, Orzeł stracił skrzydło prawe,
Dreszcze z mocą się ścierały, broń chorągwi, walcz o sprawę!
Emanując czarną zbroją, zadawana wrogom rana,
Milcząc z nami dzisiaj stoją, wielka była to wygrana.

Ślub
Dzień szczególny,
Piękna żona.
On ją kocha,
Kocha Ona.

Nowa droga,
Szczęśliwy mąż.
On ją kocha,
Kocha wciąż.

Szczere oczy,
Mądre życie,
Dziś na wieki
Się złączycie.

Bądźcie szczęściem
Obdarzeni,
Niech ta miłość
Się nie zmieni.

Zawsze, wszystko w moich siłach,
Świetność krąży w moich żyłach.
Kto ma więcej niechaj zdycha.
Zawsze pycha, tylko pycha.

Chcę mieć wszystko, być bogaty,
Wszystko złoto, wszystkie graty.
Gdy masz więcej żyję w złości.
Grzechem drugim, grzech chciwości.

Mieć ją muszę, mieć na raz,
Wszystko szybko, trzy dwa raz.
Teraz, zaraz, cielesności,
To są skutki nieczystości.

Czemu On ma, czemu On?
Śmierć mu, zdrada, szybki zgon.
Chcę mieć więcej, jemu kości.
Tym jest właśnie grzech zazdrości.

Smaczne, pyszne, żarcie tycie,
Wszystko jawnie, a nic skrycie.
Nieumiarkowane życie,
Ciągłe jedzenie i picie.

Złość, frustracja, czas zawiści.
Patrioci, to faszyści.
Warczę, wrzeszczę niczym lew,
Szósty grzech, to właśnie gniew.

Często wątpimy, tak mało wiemy,
Lecz pewna rzecz, wszyscy pomrzemy.
I wtedy przyjdzie wielkie zdumienie,
Zaniedbaliśmy nasze sumienie.

O wielką trwogo, o Wielki Boże,
Pomóż, uratuj, proszę w pokorze.
Przecież nie chciałem grzeszyć tak wiele,
Nie ja grzeszyłem, lecz przyjaciele.

To Oni wszystko inicjowali,
Ciągle kusili i namawiali.
Jestem niewinny, im słuszna kara,
Jestem niewinny, zwykła ofiara.

Tyś jest ofiarą, jesteś niewinny?
Wszakże nie byłeś nigdy uczynny.
Wsłuchaj się teraz, wszak tyś marzyciel.
Słuchaj co powie, zły oskarżyciel.

Grzeszyłeś ciągle, grzeszyłeś stale,
Wódka, kochanki i ciągle bale.
Wolność miast Boga, więcej wolności.
Biorąc co daję, gniłeś do kości.

Żyłeś jak chciałem, żyłeś jak żyłeś,
Za dnia i w nocy, wciąż mi służyłeś.
Grzeszyłeś w Polsce, jak i Paryżu,
A ja za Ciebie, nie umarłem na krzyżu.

Idziesz drogą,
Wieszczysz sobie.
Gdy nieszczęście,
On przy Tobie.

Idziesz pewnie,
Przez swe życie.
On przy Tobie,
Zawsze skrycie.

Zawsze wierny,
Ku pomocy.
Kto pamięta
O nim w nocy?

Jest wysłany,
Wprost dla Ciebie.
On przy Tobie,
Zamiast w Niebie.

A wiec doceń,
W ciszy burzy,
Że Twój Anioł,
Wciąż Ci służy.

Ktoś tam idzie,
Ma marzenie.
A ktoś zadał
Mu cierpienie.

Ktoś tam umarł
W średnim wieku.
Wziął, nie żyje,
Po człowieku.

Mordy, wojny
I wybuchy.
Za daleko,
Każdy głuchy.

Coś uciekło,
Gdzie sumienie?
Nasze serca,
Jak kamienie.

Na Tej Ziemi

Na Tej Ziemi, przed latami,
Zabrzmiał patriotyczny dzwon.
Nie chcąc dłużej być z Niemcami,
Wybierając Polski tron.

Na Tej Ziemi, Orzeł Biały,
Swych przyjaciół ciągle miał,
Których serca wolność grały,
Dając siłę aby wstał.

Na Tej Ziemi, dla Ojczyzny,
Oddaliście cenny głos,
Wybierając zamiast złota
Piękny, trudny polski los.

Na Tej Ziemi, dziś stoimy,
Czyny Wasze wspominamy,
Chcąc powiedzieć Wam w prostocie,
Że wciąż o tym pamiętamy.